Κατά την διερεύνηση των αιτίων υπογονιμότητας τα παραπάνω αντιστοιχούν σε ένα ποσοστό 20-25% των υπό έλεγχο γυναικών.
Μία ορμονική διαταραχή μπορεί να περιλαμβάνει την ινσουλίνη, τα ανδρογόνα, τα οιστρογόνα, την προγεστερόνη, την LH, την FSH, tiw ορμόνες των επινεφριδίων, τις θυρεοειδικές ορμόνες, την προλακτίνη. Όπως γίνεται κατανοητό, η δράση των ορμονών δεν είναι ανεξάρτητη για την καθεμία από αυτές αλλά πρόκειται για ένα κύκλωμα το οποίο αν επηρεαστεί σε κάποιο σημείο του τότε δυσλειτουργεί και η δυσλειτουργία αυτή μπορεί να εκδηλωθεί με διαφορετική εικόνα σε κάθε άνθρωπο. Επομένως, εάν μπορείτε να βελτιστοποιήσετε κάθε ένα από αυτά με υπομονή, είστε ένα βήμα προς τη βελτιστοποίηση των άλλων και την αύξηση των πιθανοτήτων για την πολυπόθητη εγκυμοσύνη.
Το πιο γνωστό αίτιο υπερανδρογοναιμίας και διαταραχών της ωορηξίας στις γυναίκες είναι το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών (PCOS). πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών ,είναι συχνά αποτέλεσμα της αντίστασης στην ινσουλίνη (IR). Αν και δεν είναι πάντα ο κανόνας, η πλειοψηφία των γυναικών που πάσχουν από PCOS θα είναι παχύσαρκα με αποτέλεσμα να αυξάνεται ο κίνδυνος εμφάνισης εγκεφαλικού επεισοδίου,προβλήματα από την χοληδόχο κύστη, οστεοαρθρίτιδα, sleep apnea, αναπνευστικά προβλήματα και καρκίνο του παχέος εντέρου.
Οι ωοθήκες διαθέτουν υποδοχείς για την ινσουλίνη και τον αυξητικό της παράγοντα (IGF-1).
Με την ανάπτυξη αντίστασης στην ινσουλίνη η ευαισθησία της ωοθήκης για την ινσουλίνη διατηρείται. Στην ωοθήκη, η ινσουλίνη αυξάνει την δράση της ορμόνης LH ενώ ταυτόχρονα διεγείρεται η έκκριση της LH από την υπόφυση.
Υψηλά επίπεδα LH οδηγούν τα κύτταρα της ωοθήκης στο να παράγουν αυξημένα επίπεδα ανδρογόνων με αποτέλεσμα υπερανδρογοναιμία με όλες τις συνέπειες που έχει αυτό στην σωστή λειτουργία των ωοθηκών, στην ωορρηξία και στην γονιμότητα.
Σύνδρομο αντίστασης στην ινσουλίνη
Το σύνδρομο αντίστασης στην ινσουλίνη το οποίο συνοδεύεται από υπερανδρογοναιμία ( αύξηση των επιπέδων των ανδρογόνων ) εκδηλώνεται με διαταραχές της περιόδου και αν τα επίπεδα των ανδρογόνων είναι ιδιαίτερα αυξημένα και με δασυτριχισμό, λιπαρότητα κλπ. Το κυριότερο όμως πρόβλημα είναι η επίδραση του συνδρόμου αυτού στην φυσιολογική ωορρηξία μίας γυναίκας αν λάβουμε υπόψιν ότι η ινσουλίνη είναι ένας ορμονικός παράγοντας ο οποίος παρεμβαίνει στην διαδικασία της φυσιολογικής ορμονικής έκκρισης της ωοθήκης επηρεάζει δηλαδή την δράση των FSH, LH των απαραίτητων δηλαδή ορμονών για την ανάπτυξη και ωρίμανση του ωοθυλακίου αλλά και τα επίπεδα της προγεστερόνης, ορμόνη η οποία ευθύνεται για την σωστή ωρίμανση του ενδομητρίου και κατ΄ επέκταση της επίτευξης εγκυμοσύνης
Η διαταραχή της ισορροπίας ανάμεσα στις ορμόνες που εμπλέκονται στην φυσιολογική διαδικασία της ανάπτυξης και ωρίμανσης του ωοθυλακίου, της ωορρηξίας και της σωστής ανάπτυξης του ενδομητρίου είναι ένας πάρα πολύ σημαντικός παράγοντας υπογονιμότητας ακόμη και σε φαινομενικά υγιή άτομα με μικροδιαταραχές του κύκλου και μικροαλλαγές στην διάρκεια και την ποιότητα της έμμηνου ρύσης και μπορεί να οδηγήσει σε δυσκολίες στην σύλληψη, σε αποβολή ή και σε αποτυχία μίας προσπάθειας εξωσωματικής γονιμοποίησης. Όλοι αυτοί οι λόγοι κάνουν κατανοητό τον λόγο που επιβάλλεται να ελέγχεται η πιθανή ύπαρξη του συνδρόμου στα ζευγάρια που παρουσιάζουν δυσκολία στην σύλληψη αλλά και σε νεότερα κορίτσια με διαταραχές του κύκλου. Συζητείστε με τον γυναικολόγο σας για το σύνδρομο. Η διάγνωση του συνδρόμου είναι απλή, η θεραπεία καλά ανεκτή από το σύνολο σχεδόν των γυναικών αφού είναι φαρμακευτική και όχι ορμονική. Ένα μεγάλο πλεονέκτημα της θεραπείας του συνδρόμου είναι ότι δεν διακόπτεται η ωορρηξία της γυναίκας όπως θα συνέβαινε εάν χρειαζόταν η λήψη ορμονών. Έτσι το ζευγάρι μπορεί ταυτόχρονα να συνεχίσει τις προσπάθειές του για την επίτευξη μίας εγκυμοσύνης.
