Απέχουμε πολλά χρόνια από το να συντονιστούμε. Υπάρχουν και τα στατιστικά στοιχεία που αφορούν τη Χώρα και η γνώση αλλά δυστυχώς δείχνει να είναι μία κατάσταση που δεν μπορεί να ελεγχθεί εφόσον δεν λαμβάνονται ιπόψιν και οι διεθνείς απόψεις. Αφορμή για να γράψω αυτό είναι μία αποσπασματική συνέντευξη κάποιου Υπεύθυνου για την φαρμακευτική δαπάνη και τον ρόλο των φαρμακευτικών εταιρειών. Δεν υπερασπίζομαι τις εταιρείες με αυτό το άρθρο προσπαθώ απλά να ταξινομήσω όλες τις πληροφορίες που δέχομαι σαν παρατηρητής. Διαβάζοντας διάφορα άρθρα που προέρχονται από Διεθνείς Οργανισμούς αυτό που διαπιστώνουμε είναι ότι πράγματι η φαρμακευτική δαπάνη αυξάνεται Παγκοσμίως και προσπαθούν κι αυτοί να εντοπίσουν τα αίτια.
Διαβάζοντας τα άρθρα αυτά λοιπόν διαπίστωσα ότι οι Xώρες αυτές (αλλά και άλλες που θα σας εκπλήξουν όπως τα νησιά Φίτζι):
- έχουν οργανωμένες δομές παρακολούθησης και ανάλυσης όλων των στατιστικών στοιχείων που τους αφορούν
- είχαν προβλέψει την αύξηση της φαρμακευτικής δαπάνης σχεδόν πριν από 10 χρόνα
- έχουν ήδη λάβει μέτρα (πριν αυτό τους γίνει πρόβλημα) και τροποποιούν τα μέτρα ανάλογα με τα στατιστικά ευρήματα κάθε χρόνο και μάλιστα στις ΗΠΑ ήδη η φαρμακευτική δαπάνη μειώνεται χωρίς να στερηθεί κανείς τα φάρμακα που χρειάζεται.
Το πιο ενδιαφέρον όμως είναι στο πού αποδίδουν την αύξηση της φαρμακευτικής δαπάνης. Οι κύριοι παράγοντες που θεωρείται ότι επηρεάζουν τη δαπάνη είναι:
- η αυστηροποίηση των Νόμων για την κυκλοφορία νέων φαρμάκων. Κάθε νέο φάρμακο για να πάρει έγκριση απαιτούνται 7 έως 10 χρόνια δοκιμών και περίπου 2 με 2,5 δισεκατομμύρια για να στηριχθούν οι δοκιμές αυτές.
- η ταυτοποίηση 30.000 γονιδίων του ανθρώπινου DNA με αποτέλεσμα να ενισχύονται οι μελέτες νέων γονιδιακών φαρμάκων
- η αύξηση του χρόνου ζωής μας (μπράβο μας)
- η γήρανση του πληθυσμού (δυστυχώς)
Στην Χώρα μας, από επίσημα χείλη, οι αιτίες αύξησης της φαρμακευτικής δαπάνης (σύμφωνα με τα λεγόμενα Υπευθύνων) είναι:
- η καταχρηστική κατανάλωση φαρμάκων από τους Έλληνες.
- η καταχρηστική συνταγογράφηση φαρμάκων από τους γιατρούς
- η καταχραστική πώληση φαρμάκων από τους φαρμακοποιούς.
Προσέξτε τις τεράστιες διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στην ελλληνκή νοοτροπία και στη νοοτροπία των άλλων λαών. Οι άλλοι λοιπόν σε καμμία περίπτωση δεν κατηγορούν τους πολίτες τους και φυσικά ούτε τους γιατρούς όταν παραθέτουν τα στατιστικά στοιχεία αυξημένης φαρμακευτικής δαπάνης. Αναφέρονται στη φαρμακευτική δαπάνη η οποία είναι αυξημένη στις μεγάλες ηλικίες πολιτών εξηγώντας ότι είναι λογικό όσο πιο πολλά χρόνια ζει ένας άνθρωπος τόσο να χρειάζεται την υποστήριξη της υγείας του. Επίσης θεωρούν λογικό ότι η έρευνα νέων φαρμάκων (γονιδιακών ή βιολογικών όπως τα αναφέρουν) θα αυξήσει παροδικά τη φαρμακευτική δαπάνη αλλά είναι αναγκαία για την βελτίωση της υγείας των λαών τους. Εφόσον έχουμε την γνώση των γονιδίων γιατί να μην την εκμεταλλευτούμε για την βελτίωση της υγείας και για την στοχευμένη θεραπεία νοσημάτων. Αυτό λένε σε ελεύθερη μετάφραση.
Η Χώρα μας από την άλλη, έχει στατιστικά στοιχεία αποκαλυπτικά για τον ελληνικό πληθυσμό που δεν επιδέχονται αμφισβήτησης:
- μέσος όρος ηλικίας Ελλήνων το 2020: 45,3 έτη ( 42,4 έτη ήταν το 2013)
- πληθυσμός νέων ανθρώπων έως 14 ετών το 2020: Κάτω των 800.000
- πληθυσμός με ηλικία άνω των 50 ετών: 4.130.000!
- Για το 2020 οι γεννήσεις είναι 7,8 ανά 1.000 κατοίκους ενώ οι θάνατοι είναι 12 ανά 1.000 κατοίκους. Υπάρχει ραγδαία μείωση του πληθυσμού
Αυτά τα νούμερα αν αναλυθούν μας λένε κάτι; και αφού υπάρχουν γιατί δεν αξιοποιούνται από τους αρμοδίους όπως αξιοποιούνται από τις ανάλογες Υπηρεσίες στο εξωτερικό; μήπως θα έπρεπε πριν κάποιος δώσει συνέντευξη για ένα τόσο σημαντικό θέμα να αντλήσει αυτά τα στοιχεία από την ΕΛΣΤΑΤ τα οποία είναι διαθέσιμα για όλους τους πολίτες;
Νομίζω ότι το να συζητήσουμε το πόσο έχει γεράσει ο λαός μας είναι περιττό. Το βλέπει ο καθένας μας γύρω του, στην καθημερινότητά του, στην οικογένειά του. Οι μεγάλοι άνθρωποι εμφανίζουν προβλήματα υγείας περισσότερα και είναι απόλυτα λογικό, όπως είναι λογικό σε όλο τον Κόσμο, να χρειάζονται φαρμακευτική βοήθεια και να δαπανούν το μεγαλύτερο μέρος του ποσού που αναλογεί σε ετήσια φαρμακευτική δαπάνη. Ένας Έλληνας 60 ετών με προβλήματα υγείας αν μετανάστευε τώρα σε άλλη Χώρα θα έπαιρνε τα ίδια ή και περισσότερα φάρμακα αφού η Ιατρική βασίζεται στους δικούς της Νόμους και στα δικά της θεραπευτικά Πρωτόκολλα τα οποία είναι οι Ιατρικοί Παγκόσμιοι Νόμοι.
Είναι επιβεβλημένη μία σε βάθος ανάλυση της ελληνικής πραγματικότητας. Εάν το 0,1% γιατρών και φαρμακοποιών ή και πολιτών έχουν στο μυαλό τους την παραβατικότητα αυτοί δεν μπορούν να επηρεάσουν τον προϋπολογισμό του κράτους μας και εύκολα μπορούν να εντοπιστούν. Η θέληση όμως να σταματήσουν επιτέλους κάποιοι να δημιουργούν αισθήματα ενοχής στους γέρους μας γιατί γέρασαν, στους γιατρούς γιατί δίνουν φάρμακα και στους φαρμακοποιούς γιατί τα πουλάνε πρέπει να γίνει πυξίδα για να έχει αύριο αυτή η Χώρα.
