Μετάδοση των ιών HPV

από τον
Αξιολογήστε το άρθρο
(0 votes)

Η μετάδοση των ιών γίνεται από επιθηλιακά κύτταρα σε επιθηλιακά κύτταρα άλλου ανθρώπου. Κύρια οδός μετάδοσης λοιπόν είναι η σεξουαλική επαφή. Επειδή ο ιός όπως αναφέραμε υπάρχει ίσως από τότε που υπάρχει ζωή, όπως γίνεται κατανοητό συμβαίνει μια διαρκής μετανάστευσή του. Υπολογίζεται ότι πάνω από το 70% του πληθυσμού έχει έρθει ή θα έρθει σε επαφή με κάποιον τύπο ιού HPV. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα εμφανίσει απαραίτητα βλάβες. Μπορεί απλά να είναι φορέας του ιού. Άλλωστε και σε αυτούς που τελικά θα εκδηλωθούν βλάβες ο ιός μπορεί να υπάρχει στα κύτταρά τους χρόνια! Ένας φορέας όμως μπορεί να μεταδώσει τον ιό στον σεξουαλικό του σύντροφο και εκείνος να εκδηλώσει βλάβες σε σύντομο διάστημα. Ειδικότερα αν κάποιος φορέας του τύπου 16 τον μεταδώσει στην σύντροφό του τότε εκείνη θα εμφανίσει εικόνα τραχηλίτιδας. Εάν μεταδώσει τον τύπο 6 εκείνη θα εμφανίσει εξωτερικά κονδυλώματα. Οι διάφοροι τύποι του ιού HPV εμφανίζουν τροπισμό, δηλαδή αναπτύσσονται και προκαλούν βλάβες σε συγκεκριμένες περιοχές του ανθρώπινου σώματος ενώ σε άλλες περιοχές μπορεί να μην εκδηλωθούν ποτέ. Είναι πολύ σπάνιες οι φορές που ανιχνεύτηκε ο τύπος 16 σε εξωτερικά κονδυλώματα. Αντίθετα είναι πολύ συχνός σε βλάβες του τραχήλου. Άρα λοιπόν δεν παίζει ρόλο στην εμφάνιση βλαβών μόνο το να έρθει κάποιος σε επαφή με τον ιό, αλλά και ο τύπος του ιού να μπορεί να βλάψει τα κύτταρα που μόλυνε.

Ένα μεγάλο ερώτημα τίθεται για το τι γίνεται στις περιπτώσεις όπου ένας άνδρας δεν έχει εμφανείς βλάβες αλλά η σύντροφος του εμφανίσει βλάβες στον τράχηλο. Αρκεί μόνο απλή παρακολούθηση του άνδρα για το αν θα εκδηλώσει κάποια βλάβη οπότε να αντιμετωπιστεί; Ξέρουμε ότι ο ιός ζει για χρόνια στα κύτταρά μας και ότι μεγάλο μέρος του πληθυσμού είναι φορείς. Ένας φορέας όμως μπορεί να μεταδώσει τον ιό άσχετα από το αν έχει ή όχι εμφανείς βλάβες. Άρα δεν αρκεί απλά μία παρακολούθηση. Ούτε και ο εμβολιασμός από μόνος του είναι ικανός άμεσα να εξουδετερώσει έναν τύπο ιού. Μέχρι να το επιτύχει αυτό το εμβόλιο σε συνεργασία με το ανοσοποιητικό σύστημα θα περάσει αρκετός χρόνος. Σε αυτό το χρονικό διάστημα ο φορέας θα συνεχίζει να μεταδίδει τον ιό. Απαιτούνται λοιπόν γενναιότερες κινήσεις που απαιτούν φυσικά και την συνεργασία του.

amamismd_hpv2

Τα επιθηλιακά κύτταρα του ανθρώπου πολλαπλασιάζονται και πεθαίνουν με ένα κύκλο ζωής ημερών. Νεότερα κύτταρα έρχονται στην θέση τους για να ακολουθήσουν και αυτά τον κύκλο ζωής τους. Αν λοιπόν καταστρέψουμε μόνο ορατές βλάβες και επίσης αποστειρώσουμε και την γειτονική περιοχή των βλαβών γιατί και εκείνα τα κύτταρα θεωρούνται μολυσμένα θα έχουμε μία παροδική επιτυχία αλλά όχι και αποτέλεσμα. Θα έρθουν τα νεότερα κύτταρα από τις βαθύτερες στιβάδες τα οποία επίσης θα είναι μολυσμένα και επίσης θα μεταδίδουν τον ιό. Εμείς φυσικά θα επαναπαυτούμε στο ότι αφού δεν βλέπουμε βλάβη όλα είναι εντάξει. Επιστρέφουμε λοιπόν στην Ιατρική του Μεσαίωνα που έλεγε «ότι δεν βλέπουμε δεν υπάρχει»! Λάθος. Υπάρχει, είναι εκεί, και θα μολύνει ξανά. Επανειλημμένα έχουμε δει περιπτώσεις όπου ένας άνδρας είχε βλάβες απευθύνθηκε σε γιατρό τις καυτηρίασε και πια δεν είχε βλάβες ορατές με το μάτι ή τον μεγεθυντικό φακό. Δημιουργώντας λοιπόν μία καινούργια σχέση μετά από λίγο καιρό η σύντροφος του ενώ πριν ήταν εντάξει εμφάνισε φυσικά τραχηλίτιδα. Είναι λογικό να συμβεί. Όμως δεν είναι λογικό να λέμε στον κόσμο ότι ο ιός υπάρχει στα κύτταρα, μεταδίδεται ακόμα και αν δεν υπάρχουν βλάβες αλλά να μην έχουμε μια λύση να του προτείνουμε.

Η λύση είναι απλή. Θα πρέπει για ένα χρονικό διάστημα ο άνδρας φορέας να χρησιμοποιήσει τις ειδικές κρέμες που υπάρχουν. Έτσι όχι μόνο θα καταστραφούν τα μολυσμένα κύτταρα αλλά θα καταστραφούν και οι επόμενες γενιές μολυσμένων κυττάρων που προκύπτουν από τον κυτταρικό πολλαπλασιασμό. Εάν δεν κρατήσει η θεραπεία για κάποιους κύκλους κυτταρικής ζωής απλά δεν έχουμε πετύχει τίποτα. Φυσικά στο διάστημα αυτό θα πρέπει να αποφεύγουμε τις επαφές. Αν δεν σπάσει ο κύκλος μετάδοσης του ιού κάθε ημέρα θα έχουμε νέα περιστατικά.

Διαβάστηκε από: 17579 άτομα
Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « Κονδυλώματα Πρώτα βήματα »