Πριν προχωρήσουμε με τον ψυχρό τρόπο σε μία σελίδα στην ανάλυση των παραγόντων υπογονιμότητας, θα ήθελα να καταθέσω την προσωπική μου άποψη σύμφωνα με αυτό που αποκόμισα και από τις συζητήσεις με πολλά ζευγάρια αλλά και από συζητήσεις με συγγενείς, φίλους και συναδέλφους. Και είναι αυτό το απλό, ότι δηλαδή ο υπερβολικός προγραμματισμός που έχει μπει στην ζωή μας τα τελευταία χρόνια είναι ο κυριότερος παράγοντας ο οποίος στο τέλος θα οδηγήσει ένα ζευγάρι σε ένα κέντρο υπογονιμότητας.
Η απλότητα στις ανθρώπινες σχέσεις και ο αυθορμητισμός έχουν αντικατασταθεί με χρονοδιαγράμματα σπουδών, μεταπτυχιακών, εύρεσης της ιδανικής εργασίας, καριέρα, επιτυχία, φιλοδοξίες. Και κάπου μέσα σε όλα αυτά ή ακόμη χειρότερα, μετά από όλα αυτά, έρχεται η οικογένεια. Και έτσι έχει δημιουργηθεί το πρότυπο του Δυτικού κόσμου, ο οποίος αν και διαθέτει την άνεση να δημιουργήσει οικογένεια, την αντιμετωπίζει αρχικά σαν εμπόδιο επίτευξης στόχων κυρίως επαγγελματικών και προσωπικών.
Δεν είναι τυχαίο το ότι μία έρευνα στα κέντρα εξωσωματικής γονιμοποίησης στην Βρετανία έδειξε ότι ένα ποσοστό άνω του 60% που απευθύνθηκε σε αυτά για βοήθεια στην επίτευξη εγκυμοσύνης, δεν παρουσίαζε κανένα πρόβλημα υπογονιμότητας. Ήταν καθαρά θέμα προγραμματισμού, ότι δηλαδή αυτόν τον χρόνο πρέπει να αποκτήσει το ζευγάρι παιδί γιατί οι υποχρεώσεις δεν θα τους αφήσουν να το κάνουν την επόμενη χρονιά.
Συνειδητά λοιπόν πρέπει όλοι, άνδρες και γυναίκες, να δεχτούν ότι ο απόλυτος προγραμματισμός μπορεί να έχει επιτυχία στις διαπροσωπικές σχέσεις, στις επαγγελματικές, στις κοινωνικές, αλλά όχι σε ένα θέμα σαν κι αυτό, το οποίο ελέγχεται από την φύση με πολλούς ανεξάρτητους παράγοντες να το επηρεάζουν.
Ο σημαντικότερος παράγοντας που θα επηρεάσει την γονιμότητα είναι σίγουρα η ηλικία. Πότε είναι η ιδανική ηλικία για να δημιουργήσει κάποιος την οικογένειά του; Σύμφωνα με τις κοινωνικές επιλογές ίσως ποτέ. Σύμφωνα με τις φυσικές επιλογές, όσο νεώτερος είναι κανείς, τόσο πιο εύκολα και απλά θα επέλθει το επιθυμητό. Δεν χρειάζεται συζήτηση το γεγονός ότι όσο αυξάνει η ηλικία του ανθρώπου τόσο μειώνεται η ικανότητα να δημιουργήσει οικογένεια. Αν στην ηλικία, προστεθούν και όλοι οι επιβλαβείς παράγοντες που δρουν προσθετικά (περιβάλλον, εργασία, εξάντληση, συνήθειες) τότε καταλαβαίνουμ όλοι την φθορά που επέρχεται.
Σε όλα αυτά ας προσθέσουμε και το άγχος της καθημερινότητας. Το άγχος ο ανθρώπινος εγκέφαλος το κατανοεί σαν μία κατάσταση που μπορεί και επιθυμεί να ξεφύγει. Ο οργανισμός ο ίδιος όμως το αντιλαμβάνεται σαν ορμονική διαταραχή και διέγερση του ανοσοποιητικού συστήματος. Το ορμονικό σύστημα στο σώμα μας είναι αλληλένδετο, μία αλυσίδα πράξεων που η μία στηρίζει την άλλη. Το ανοσοποιητικό σύστημα, από την άλλη πλευρά, πρέπει να κάνει τα «στραβά μάτια» για να επιτευχθεί μία εγκυμοσύνη η οποία κατά το ήμισυ θεωρείται ξένο σώμα για τον οργανισμό της γυναίκας. Γίνεται εύκολα κατανοητό λοιπόν τι είναι άγχος βιολογικά και με ποιο τρόπο επηρεάζει την γονιμότητα.
